سلسله مباحث اسلام شناسی بر مبنای گفتار شناسی پیامبر اسلام

بسم الله الرحمن الرحیم

حقوق فرزندان بر والدین:

حدیث اول:

شما که میخواهید فرزندانتان در نیکی و محبت با شما به عدالت رفتار کنند در کار بخشش با آنها به عدالت رفتار کنید.

حدیث دوم:

فرزندان خود را در خوب شدن کمک کنید زیرا هر که بخواهد میتواند نافرمانی را از فرزند خود بیرون آورد.

حدیث سوم:

فرزندان خود را گرامی شمارید و نیکو تربیتشان کنید.

حدیث چهارم:

خداوند دوست دارد میان فرزندان خود حتی در بوسیدن آنها به عدالت رفتار کنید.

حدیث پنجم:

از جمله حقوق فرزند بر پدر آن است که او را نوشتن آموزد،نام او را خوب انتخاب کند و هنگام بلوغ به او زن بدهد.

حدیث ششم:

این که مردی فرزند خویش را ادب کند برای وی بهتر است از پیمانه ای که صدق کند.

حدیث هفتم:

همانا فرزند را بر پدر و پدر را حقی است بر فرزند:حق پدر بر فرزند این است که فرزند در همه چیز جز نافرمانی خدا،از پدر و مادر خود اطاعت کند و حق فرزند بر پدر آن است که نام نیکو بر فرزند نهد،خوب تربیتشان کند و او را قرآن بیاموزد.

در تعالیم آسمانی اسلام نه تنها فرزندان حقی بر گردن والدین دارند،والدین هم حقی بر گردن فرزندان دارند که باید از طرف والدین رعایت شود.با نگاهی به احادیث بالا این حقوق را میتوانیم مشخص کنیم و پی ببریم که این حقوق تا چه اندازه به رشد و تعالی فرزند کمک میکند.

به طور مثال ما در تعالیم و سیره ی زندگی پیامبر اسلام میبینیم که حضرت با کودکان مانند خودشان صحبت میکرد...گاه گاه میشد که اصحاب حضرت را میدیدند که در کوچه و در خاک با کودکان بازی میکند...آنها را به دوش میکشد...با آنها مدارا میکند...آنها را دعوت میکند...آنها را کمک میکند و....

حتی در تاریخ آمده که فردی نزد پیامبر آمد و دید نبی خدا را که حسنین(علیهما السلام)را میبوسد...عرضه کرد یا رسول الله!من تا به حال فرزندانم را نبوسیدم....

پیامبر اسلام به تربیت فرزندان اهتمام خاصی میورزیدند.زیرا آنها همان بزرگان فردا هستند و بزرگان امروز فرزندان دیروز.اگر نیکو تربیت شوند...اگر بر اساس تعالیم قرآن تربیت شوند...اگر با محبت تربیت شوند دیگر کمبودی در خود نمیبینند که بخواهند به سمت فساد و فحشا بروند.

پس میبینیم که در اسلام نه از خشونت های جاهلیت و بعضی از جاهلان است و نه خبری از تهمت های ناروایی که ملحدین به دین وارد میکنند  و نه خبری از افراط و تفریط در امر تربیت...آنچه که در اسلام است عین محبت است..اما نه محبت مثل مسیحیت...بلکه محبت آمیخته با حقیقت...

اگر پدری فرزندش را تنبیه میکند دلیل بر عدم دوست داشتنش نیست.بلکه نشانه ی دوست داشتن و محبت است.

نظر شما چیست؟