بسم الله الرحمن الرحیم
ما در مسیحیت آیاتی را در انجیل میبینیم که حاکی از این است که انبیا ی الهی(حجت های خداوند در بین مردم)گناه هایی را انجام میدادند که انجامش برای شخص عادی زشت است؛
در سفر پيدايش نسبت به انبيا تهمت‌هايي روا داشته‌‌اند:
و لوط از صوغر خارج شد و با دو دختر خود در كوه ساكن شد؛ زيرا ترسيد كه در صوغر بماند پس با دو دختر خود در غاري ساكن شد. دختر بزرگ به دختر كوچك گفت: پدر ما پير شده و مردي بر روي زمين نيست كه بر حسب عادت كلي جهان بتواند با ما نزديكي كند. بيا تا پدر خود را شراب بنوشانيم و با او همبستر شويم تا نسلي از پدر خود نكاهيم پس در همان شب پدر خود را شراب نوشانيدند و دختر بزرگ آمده و با پدر خويش هم خواب شد و او از خوابيدن و برخواستن وي آگاه نشد.3
****
در کتاب داوران 8 : 24 - 27 آمده است:
24
و جِدعون به ایشان گفت: “یك چیز از شما خواهش دارم كه هریكی از شما
گوشواره‌های غنیمت خود را به من بدهد.” زیرا كه گوشواره‌های طلا داشتند
چونكه اسمعیلیان بودند. 25 در جواب گفتند: “البته میدهیم”. پس ردایی پهن
كرده هر یكی گوشواره‌های غنیمت خود را در آن انداختند. 26 و وزن
گوشواره‌های طلایی كه طلبیده بود هزار و هفتصد مثقال طلا بود سوای آن
هلالها و حلقه‌ها و جامه‌های ارغوانی كه بر ملوك مدیان بود و سوای
گردنبندهایی كه بر گردن شتران ایشان بود. 27 و جِدعون از آنها ایفودی ساخت
و آنرا در شهر خود عفر‌َه برپا داشت و تمامی اسرائیل به آنجا در عقب آن
زنا كردند و آن برای جِدعون و خاندان او دام شد.
اما در اسلام چنین چیزی نه تنها مردود است بلکه از گناهان زشت نیز است.
مسلمانان معتقد هستند:همه پيامبران الهى معصومند،يعنى در تمام عمر (چه پيش از نبوت و چه بعد از نبوت) از«خطا و اشتباه»و«گناه»به تاييد الهى مصون و محفوظ مىباشند،زيرا اگر مرتكب خطا يا گناهى شوند اعتماد لازم براى مقام نبوت از آنها سلب مىشود،و مردم نمىتوانند آنان را واسطه مطمئنى ميان خود و خدا بشناسند،و آنان را در تمام اعمال زندگى پيشوا و مقتداى خويش قرار دهند.
به همين دليل میگویند:اگر در برخى ظواهر آيات قرآن گناهى به بعضى از پيامبران الهى نسبت داده شده،از قبيل«ترك اولى»است (يعنى در ميان دو كار خوب،آن را كه خوبى كمترى داشته انتخاب كردهاند در حالى كه سزاوار بوده خوبتر را برگزينند) يا به تعبير ديگر از قبيل«حسنات الابرار سيئات المقربين،كارهاى خوب نيكان (گاهى) گناه مقربان محسوب مىشود.» (7) چرا كه از هر كس به اندازه مقام او انتظار مىرود.
قران کتابی شگفت انگیز 
